ဒြိစံုေလာကႏွင့္ အားႀကီးသူတို႔၏ အမွန္တရား - ဆရာဦးဝင္းမ်ဳိးသူ

ဒိြစုံေလာကႏွင့္ အားႀကီးသူတို႔၏အမွန္တရား  

(Social Darwinism in Dichotomous World)

By Win Myo Thu  

on March 29, 2018 COVER STORIES, MYANMAR QUARTERLY - Institute for Strategy and Policy -Myanmar  Page မွ ကူယူေဖာ္ျပျခင္းျဖစ္ပါသည္။ (www.ispmyanmar.com)
သံုးလ တစ္ႀကိမ္ ထုတ္ေသာ မဂၢဇင္းမ်ားရွိပါသည္။ မဂၢဇင္းမ်ားကိုလည္း ေစ်းသက္သာစြာျဖင့္ ဝယ္ယူဖတ္ရွဳ႕ႏိုင္ပါသည္။

စာေရးသူဟာ အေျခခံမိသားစုဘ၀ကေပါက္ဖြားလာခဲ့ၿပီး ဆင္းရဲႏြမ္းပါးတဲ့ေက်းလက္ေဒသေတြမွာ ေပ်ာ္ေမြ႕ခဲ့ရတာမို႔သူေဌးေတြး မေတြးတတ္ပါ။ ဆည္းပူးခဲ့တဲ့ ပညာနဲ႔ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းခြင့္ကို ရခဲ့ရတဲ့အတြက္ ထိုက္သင့္တဲ့ ဘ၀အေျခအေနတစ္ခုမွာ သက္ေသာင့္သက္သာ ေနထိုင္ခြင့္ကို ရေနေပမဲ့ စဥ္းစားသမွ်၊ လုပ္သမွ်ဟာ ကိုယ္ျဖတ္သန္းခဲ့ရတဲ့ ဘ၀အျမင္ေတြအေပၚမွာ အေျခခံပါတယ္။ ကိုယ္ ကိုယ္တိုင္ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးတ့ဲဘ၀ကို ပညာအေျချပဳလို႔ ႐ုန္းထြက္ႏိုင္ခဲ့သလိုပဲ နင္းျပားခံဘ၀ေတြ လူ႔ဂုဏ္ သိကၡာနဲ႔အညီ မပူပင္ မေၾကာင့္ၾကရတဲ့အျဖစ္မွာ လြတ္လပ္ေပ်ာ္ရႊင္စြာ၊ ယုံၾကည္ရာ ေလွ်ာက္လွမ္းခြင့္ ရေနတဲ့ အေျခအေန  မ်ဳိးေတြကို ျမင္ေတြ႕လိုပါတယ္။ ပညာနည္းလို႔၊ အလုပ္မႀကိဳးစားလို႔၊ စည္းကမ္းမရိွ႕လို႔ ဒါေၾကာင့္ ဆင္းရဲမွာေပါ့လို႔ ျပစ္တင္ ေျပာဆိုေနတာကို လက္မခံသလို၊ ဒီ ႏြမ္းပါးသူ အမ်ားစု ဆင္းရဲတြင္းနက္ထဲကေန တက္မလာႏိုင္ဖို႔၊ ပိတ္ဆို႔ထားတဲ့ လူမႈေရး၊ ႏငိုငံေရး စနစ္ေတြကို ဖယ္ရွားဖို႔လိုတယ္လို႔ ေျပာတဲ့ အေသးစားေခ်းေငြ လုပ္ငန္းေတြရဲ႕ ေခါင္းကိုင္ဆရာႀကီး စီးပြားေရး ႏိုဘယ္ဆုရွင္ ပေရာဖက္ဆာ ယူႏြတ္နဲ႔ သေဘာထား တိုက္ဆိုင္ပါတယ္။ ၂၀၁၅ ခုႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ လူထုက ႀကိဳက္ႏွစ္သက္ တဲ့ ႏိုင္ငံေရးပါတီ ေသာင္ၿပိဳကမ္းၿပိဳ ႏငို ္ခဲ့ၿပီးတဲ့ေနာက္ အေျခခံလူတန္းစားေတြရဲ႕ လူမႈဘ၀ စီးပြားတိုးတက္ႏိုင္ဖို႔အခြင့္ အလန္းေတြ လမ္းပြင့္သြားၿပီလား ဆိုၿပီး ေတြးၿပီးေပ်ာ္မိခဲ့တယ္။ အနည္းဆုံးေတာ့ မလိုလားအပ္တဲ့ ဖိႏွိပ္မႈေတြ၊ မတရားမႈေတြ ဆုံးခန္းတိုင္ဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္တႀကီး ရိွခဲ့မိတာေတာ့ အမွန္ပါ။ 

■ အားႀကီးသူတို႔သာ အမွန္ 

ေဂဟေဗဒရဲ႕ ဆင့္ကဲေျပာင္းလဲမႈ ျဖစ္စဥ္ေတြ ေဖာ္ထုတ္ ေရးသားခဲ့တဲ့ ဒါ၀င္ကို အေျချပဳၿပီး Social Darwinism “ဒါ၀င္ လူမႈႀကီးစိုး  ရွင္သန္ေရး အယူအဆ” ဆိုတာ ႏိုင္ငံေရးသိပၸံ ေလ့လာသူေတြၾကားမွာ ရည္ၫႊန္း ေျပာဆိုမႈေတြ ရိွပါတယ္။ ဒါ၀င္က သတၱ၀ါေတြ ကမာၻဦးကေန ဆင့္ကဲေျပာင္းလဲ ျဖစ္ေပၚခဲ့ရာမွာ Survival of the Fittest ဆိုသလိုပဲ ေျပာင္းလဲေနတဲ့ သဘာ၀ အေျခ အေနနဲ႔ လိုက္ေလ်ာညီေထြ ေနႏိုင္တဲ့ သတၱ၀ါေတြသာ ရွင္သန္ႏိုင္တယ္လို႔ အေကာက္အယူ ျပဳပါတယ္။ အင္အားႀကီး သူက အင္အားနည္းသူကို ယွဥ္ၿပိဳင္ ၀ါးၿမိဳၿပီး ရွင္သန္ ရပ္တည္ေလ့ ရိွတာဟာ သဘာ၀ပါလို႔ ဆိုလိုတာပါ။ ႀကိဳက္ျခင္း၊ မႀကိဳက္ျခင္း ေဘးဖယ္ထားလို႔ သတၱေလာကမွာ ကိုယ္က သူမ်ားကို ၀ါးၿမိဳမလား၊ ဒါမွမဟုတ္ သူမ်ားက ၀ါးၿမိဳတာကို ခံမွာလား ဆိုတဲ့ ေလာကျဖစ္စဥ္ကို ဒါ၀င္ လူမႈႀကီးစိုး ရွင္သန္ေရး အယူအဆက ေဖာ္ေဆာင္ပါတယ္။ ယဥ္ေက်းတဲ့ လူ႕ေဘာင္ အသိုင္း အ၀ိုင္းမွာေတာ့ ယွဥ္ၿပိဳင္ျခင္းကေန တိုးတက္မႈ ျဖစ္ေပၚေအာင္ စည္းေဘာင္ေတြ ခ်မွတ္လို႔၊ ေဘာလုံးပြဲ စကားနဲ႔ေျပာရရင္ Fair play သင့္တင့္မွ်တေသာ ျပင္ညီကစားကြင္း ျဖစ္ေအာင္ စီမံေလ့ရိွၾကပါတယ္။ အေမွာင္ေခတ္လႊမ္းတဲ့ လူ႕ေဘာင္မွာေတာ့ အားႀကီးသူက ျပဌာန္းတဲ့ အမွန္တရားေပါ့။ ၂၀၀၄ ခုႏွစ္က ကိုးကန္႔ေဒသမွာ ဘိန္းပေပ်ာက္ေရး အစီအမံ အစိတ္အပိုင္း တစ္ခု အေနနဲ႔ ကုလသမဂၢ ရိကၡာေထာက္ပံေရး အကူအညီေပးေရး လုပ္ငန္းတစ္ခုကို ေဆာင္ရြက္ဖို႔ အေၾကာင္းတိုက္ဆိုင္စြာ ေရာက္ခဲ့ ဖူးပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက ဆုံခဲ့ရတဲ့ တုိင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕ တစ္ခုက တာ၀န္ရိွသူတစ္ဦး ေျပာၾကားခဲ့တာကို ဒီကေန႔ အထိ အမွတ္တရရိွပါတယ္။ သူက သူ႕အဖိုးကေျပာတယ္တဲ့ “ငါးေတြကို ၾကည့္လိုက္စမ္း၊ ငယ္တဲ့အေကာင္ကို လတ္တဲ့ အေကာင္ က စားတယ္၊ အလတ္ေကာင္ကို အႀကီးေကာင္က စားတယ္၊ မင္း အစားမခံခ်င္ရင္ ႀကီးေအာင္လုပ္၊ တရားတယ္၊ မတရားတယ္ မရိွဘူး ဒါ ေလာကသဘာ၀ပဲ” တဲ့၊ သူက အားႀကီးသူ ကသာ အမွနတ္ ရား ျပဌာန္းတယ္ဆိုတာကို အေလး အနက္ထား ဆိုလိုရင္း ျဖစ္ပါတယ္။ သူ႔အေနနဲ႔ ဒါ၀င္ လူမႈႀကီးစိုးရွင္သန္ေရး အယူအဆကို မသိပါဘူး၊ သို႔ေသာ္ သူ႕အဖိုးရဲ႕ ဘ၀ေပးအသိကို သူပုံေဖာ္ နားလည္ခ်င္တဲ့ ပုံစံနဲ႔ သူ႔ရဲ႕ လက္နက္ကိုင္လမ္းစဥ္ကို အမွန္တရား ျပဳပါတယ္။ 

■ အစြန္းႏွစ္ဖက္ၾကားက ေလာက 

သိပၸံပညာရွင္ အိုင္စတိုင္းက အမွန္တရားဆိုတာ တသမတ္တည္း မရိွဘူး၊ အခ်ိန္နဲ႔ ေနရာအေပၚမွာ မူတည္ၿပီး ေျပာင္းလဲေန တယ္လုိ႔ အဆိုရိွပါတယ္။ လူမႈစီးပြား၊ ႏိုင္ငံေရး နယ္ပယ္မွာ ေျပာဆိုေနၾကတဲ့ အေတြးအေခၚ အယူအဆေတြဟာလည္း တစ္သမတ္တည္း မွန္ကန္ေနတယ္လို႔ မဆိုႏိုင္ပါဘူး၊ ကာလံ၊ ေဒသအံ ေပၚ မူတည္လို႔ မွန္ကန္ျခင္း၊ အသုံးတဲ့ျခင္း ျဖစ္တည္ ပ်က္ေနတဲ့ သေဘာရိွပါတယ္။ ကမာၻ႔သမိုင္းျဖစ္စဥ္ကို ျပန္ၾကည့္ရင္ အေရွ႕တိုင္းႏိုင္ငံေတြက က်င့္၀တ္ကို အေျခခံတဲ့ ႏိုင္ငံ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကို အေလးေပးခဲ့သလို၊ အေနာက္တိုင္း ႏိုင္ငံေတြက စည္းမ်ဥ္းကို အေျခခံထား အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ ႏငို ္ငံေရးစနစ္ကို အားထားခဲ့ၾကပါတယ္။ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ေပါင္းႏွစ္ေထာင္ေက်ာ္ခန္႔က အေရွ႕တိုင္းႏိုင္ငံေတြက ယဥ္ေက်းမႈဖြံ႕ၿဖိဳးကာ ႀကီးပြား တိုးတက္ ဦးေဆာင္ႏိုင္ခဲ့ေပမဲ့ ခုခ်ိန္မွာေတာ့ အေနာက္ႏိုင္ငံေတြက တိုးတက္ဖြံ႕ၿဖိဳးလို႔ နည္းပညာအရေရာ၊ စီးပြားေရးအရေရာ၊ အေတြးအေခၚ အယူအဆအရပါ ဦးေဆာင္ေနတဲ့ သမုိင္းရဲ႕ နိမ့္တုံျမင့္တုံ ကာလတစ္ခု (Rise and Fall) ကို ျဖတ္သန္းေနရတဲ့ အခ်ိန္ျဖစ္ပါတယ္။ သို႔ေသာ္လည္း မၾကာေသးခင္ ဆယ္စုႏွစ္ေတြမွာ အေရွ႕တိုင္း ႏိုင္ငံေတြျဖစ္တဲ့ ဂ်ပန္၊ တ႐ုတ္၊ ကိုရီး ယားႏိုင္ငံေတြ စီးပြားေရးအရ ေခါင္းေထာင္လာႏိုင္တဲ့ စန္းပြငမ့္ ႈေတြ ျဖစ္ထြန္းလာေတာ့ အေရွ႕ေရာင္နီသန္းမယ့္ အခ်ိန္လားလို႔ ေမွ်ာ္လင့္တႀကီး ေျပာဆိုေနခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒီျဖစ္စဥ္ထဲမွာ ၂၀၁၅ ေရြးေကာက္ပြဲနဲ႔အတူ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ တစ္ေလွႀကီးနဲ႔ ႏိုးထ လာတဲ့ ျမန္မာျပည္ကေရာ ဘယ္လို ခံယူက်င့္သုံး ေက်ာ္ျဖတ္မွာလား ဆိုတာ စိတ္၀င္စားစရာ ေကာင္းပါတယ္။ လားရာတဖက္ဆီမွာ ရိွေနတဲ့ အေတြးအေခၚ အယူအဆေတြရဲ႕ၾကားမွာ ကိုယ္ျမင္ခ်င္တဲ့ ကိုယ့္တိုင္းကိုယ့္ျပည္ကို ဘယ္လို မ၀ူ ါဒေတြ၊ နည္းလမ္းေတြနဲ႔ တည္ေဆာက္ၾကမလဲ။ ကိုယ့္လမ္းကိုယ္ ေဖာက္ၾကမွာလား၊ သမိုင္းေရစီးေၾကာင္းနဲ႔ အလိုက္သင့္ ေမ်ာ ပါသြားလို႔ ႀကံဳရာကမ္းကို ကပ္ၾကမွာလား၊ စဥ္းစားဆင္ျခင္လိုသူအဖို႔မွာေတာ့ ဒိြဟေတြ ျပည့္လို႔ေနပါတယ္။ အနည္းဆုံးေတာ့ အယူအဆေရးရာ အေၾကာင္းသုံးပါးကေတာ့ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရး ျဖစ္ထြန္းမႈအေပၚ အေရးပါတယ္လို႔ ဆိုခ်င္ ပါတယ္။ 

 

■ (က) အားေကာင္းေသာ အစိုးရႏွင့္ ဒီမိုကေရစီ 

အဂၤလိပ္ ႏိုင္ငံေရး အေတြးအေခၚပညာရွင္ ေသာမတ္(စ)ေဟာဘ္ (၁၅၈၈ – ၁၆၇၉) က သူရဲ႕ ေက်ာ္ၾကားတဲ့ “အာဠာ၀က” Leviathan (1651) စာအုပ္မွာ လူဟာ လြတ္လပ္ပိုင္ခြင့္ေတြ ရိွေပမဲ့ အတၱဗဟိုျပဳတာမို႔ မိမိရဲ႕အက်ဳိးစီးပြား အတိုင္းအဆမရိွ ရွာေဖြရင္း တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး ထိပ္တိုက္ေတြ႕ကာ လူမႈေရးပဋိပကၡေတြက မဆုံးႏိုင္ေအာင္ ရိွမယ္။ ဒါေၾကာင့္ လူမႈေရးပဋိဥာဥ္အရ (Social Contract) အခ်ဳပ္အျခာအာဏာရိွတဲ့ အားေကာင္းတဲ့ အစိုးရ၊ သို႔မဟုတ္ အုပ္စိုးသူရိွမွသာ တည္ၿငိမ္တဲ့ လူ႔ေဘာင္ကို တည္ေဆာက္ႏိုင္မယ္။ ဒီအတြက္ လူတစ္ဦးခ်င္းစီရဲ႕ အခြင့္အေရးအခ်ဳိ႕ကို ဒီအာဏာပိုင္ေတြဆီမွာ အပ္ႏွံထားဖို႔ လိုမယ္။ ဒီအတြက္ အုပ္စိုးသူေတြကို အုပ္စိုးခံ ျပည္သူေတြက ျပန္လည္ ဆန္႔က်င္ပုန္ကန္မႈေတြ ျပဳပိုင္ခြင့္ မရိွဘူး၊ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ အုပ္စိုးသူ မေကာင္းတာထက္ အုပ္စိုးသူ မရိွတဲ့အခါ လူမႈအနိဌာ႐ုံေတြက ပိုဆိုးမွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ျဖစ္တယ္လို႔ ေဟာဘ္က ဆိုပါတယ္။ သူ႕လိုပဲ Social Contract ကိုေျပာတဲ့ ထင္ရွားတဲ့ ေနာက္ႏိုင္ငံေရး အေတြးအေခၚပညာရွင္ကေတာ့ ဂြၽန္ေလာ(ခ) (၁၆၇၂ – ၁၇၀၄) ျဖစ္ပါတယ္။ အေမရိကန္ လြတ္လပ္ေရး ေၾကညာစာတမ္း နဲ႔ ဖြဲ႕စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒရဲ႕ ပင္မအေတြးအေခၚ မီး႐ွဴးတန္ေဆာင္ ျဖစ္တယ္လို႔ ယူဆၾကတဲ့ ဂြၽန္ေလာ(ခ)ရဲ႕ Two Treatises of Government (1689) စာတမ္းမွာ ေဟာဘ္ရဲ႕ လူမႈပဋိပကၡေတြကို ထိန္္းေက်ာင္းမယ့္ အုပ္စိုးသူအစိုးရ လိုအပ္တယ္ဆိုတဲ့ အယူအဆကို လက္ခံတယ္။ သို႔ေသာ္ အစိုးရက အာဏာရိွတဲ့အခါ ဆိုးသြားႏိုင္တာမို႔ အာဏာခြဲေ၀ က်င့္သုံးဖို႔ကို အားေပးသလို၊ အစိုးရက ေဖာက္ျပန္တဲ့အခါ ျပည္သူေတြက အေျခအေန၊ အတိုင္းအတာ တစ္ခုအရ ဆႏၵျပ ဆန္႔က်င္ပိုင္ခြင့္ ရိွတယ္၊ ဒီလို ေဆာင္ရြက္ျခင္းကလည္း လူမႈေရး ပဋိဥာဥ္အရ လိုအပ္ခ်က္တစ္ခုပဲလို႔ အဆိုရိွပါတယ္။ ဂြၽန္ေလာ(ခ)ရဲ႕ right of revolution ဆန္႔က်င္ပိုင္ခြင့္ အယူအဆကို Henry David Thoreau (1817-1862) က ထပ္ေလာင္းေျပာဆိုတဲ့အခါ မတရားတဲ့ ဥပေဒမွန္သမွ် ဆန္႔က်င္ၾက၊ အစိုးရကို အခြန္မေပး ဆန္႔ က်င္ေရး အစရိွတဲ့ Civil Disobedience (CD) လူထု အာခံမႈဟာ တိုက္႐ုိက္ ဒီမိုကေရစီ (Direct Democracy) ရဲ႕ အစိတ္အပိုင္း တစ္ခုအေနနဲ႔ ထင္ရွားလာပါတယ္။ ဒီေနာက္ပိုင္း ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ဆန္႔က်င္ေရးမူနဲ႔အတူ မဟတၱမဂႏၵီတို႔၊ မာသာ လူသာကင္း ဂ်ဴနီယာ တို႔ဟာ ဒီအယူအဆကို လက္ေတြ႕ႏိုင္ငံေရးအျဖစ္ ေဖာ္ေဆာင္ခဲ့ၾကတဲ့သူေတြ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒုတိယကမာၻစစ္အၿပီး အေမရိကန္ႀကီးစိုးမႈ အားေကာင္းလာတဲ့အခ်ိန္မွာ ႏုိင္ငံေရး၊ လူမႈေရး၊ စီးပြားေရး၊ စစ္ေရးအရ မွီခို ဆက္ ဆံေနရတဲ့ ဂ်ပန္၊ ေတာင္ကိုရီးယားနဲ႔ စင္ကာပူ အစရိွတဲ့အာရွႏိုင္ငံေတြမွာ ဒီမိုကေရစီဟာ ႏိုင္ငံေရးအစိတ္အပိုင္း တစ္ခုအျဖစ္ ေပၚထြန္းလာေပမဲ့ စင္ကာပူက လီကြမ္ယူေျပာသလို အာရွတန္ဖိုးလို႔ဆိုတဲ့ က်င့္၀တ္ပိုင္းဆိုင္ရာအစဥ္အလာေတြဟာ ဒီမိုကေရစီ က်င့္သုံးမႈနဲ႔ ေဒြးေရာ ယွက္တင္ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ တစ္ဦးခ်င္း လြတ္လပ္မႈကို အေလးေပးတာထက္ အားေကာင္းတဲ့အစိုးရ ျဖစ္ ထြန္းေရးကို ဦးတိုက္ခဲ့ၾကပါတယ္။ အစိုးရ အားေကာင္းမွ ျပတ္ျပတ္သားသား ထိထိေရာက္ေရာက္ စီမံခန္႔ခြဲႏိုင္ၿပီး စီးပြားဖြံ႕ၿဖိဳး တိုးတက္မယ္။ ဥပေဒစိုးမိုးေရးကို ေဖာ္ေဆာင္ႏိုင္မယ္၊ ၿငိမ၀္ ပ္ပိျပား စည္းကမ္းရိွမွလည္း လူမႈစီးပြား တည္တန္႔ ျဖစ္ထြန္းမယ္ ဆိုတဲ့ အေကာက္အယူပါပဲ။ အရင္းမဲ့ကြန္ျမဴနစ္စနစ္ထဲမွာ အရင္းရွင္ေစ်းကြက္စီးပြာေရးကို သြတ္သြင္းၿပီး ၁၉၈၀ ျပည့္ႏွစ္ေနာက္ ပိုင္း တစ္ဟုန္ထိုးဖြံ႕ၿဖိဳးလာတဲ့တ႐ုတ္ႏိုင္ငံကလည္း ဒီမိုကေရစီဆိုတာ တေစာင္းေစးနဲ႔မ်က္ေခ်းလိုပဲ ျပဒါးတစ္လမ္း၊ သံတစ္လမ္း ပါ။ လူေပါင္း သန္းေထာင္ခ်ီ ရိွတဲ့ႏိုင္ငံမွာ တစဦ္ းခ်င္း အခြင့္အေရးေတြ၊ လြတ္လပ္ခြင့္ေတြကို ဦးစားေပးေနဖို႔ အခ်ိန္မရိွဘူး၊ အေျခအေန မေပးဘူး၊ အရင္းအျမစ္ မရိွဘူး၊ အမ်ားရဲ႕ ဘုံအက်ဳိးစီးပြားကို ေဖာ္ေဆာင္ဖို႔ ဗဟိုအစိုးရ အားေကာင္းဖို႔ လိုတယ္၊ အားေကာင္းတဲ့ ဗဟိုအစိုးရ မရိွရင္ တိုင္းျပည္အေျခအေန ပိုဆိုးမွာမို႔ လြတ္လပ္စြာ ေျပာဆုိခြင့္ေတြ၊ စု႐ုံးခြင့္ေတြ၊ ဆႏၵထုတ္ေဖာ္ ခြင့္ေတြ မလိုလားအပ္ဘူးလို႔ တ႐ုတ္အစိုးရက ယူဆလက္ခံထားပါတယ္။

အုပ္ခ်ဳပ္မႈမွာ ဗဟိုထိန္းခ်ဳပ္မႈ အေလးကဲလို႔ အကန္႔အသတ္အရ စီမံခန္႔ခြဲႏိုင္တဲ့ ေဒသႏၱရ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကို ေပါင္းစပ္ က်င့္သုံးပါ တယ္။ ဒီေနရာမွာ လက္ရိွ တ႐ုတ္ရဲ႕ ႏိုင္ငံအုပ္ခ်ဳပ္ေရးဟာ ကြန္ျဖဴးရွပ္ရဲ႕ လူမႈေရး အေတြးအေခၚေတြနဲ႔ ေသာမတ္(စ)ေဟာဘ္ ရဲ႕ အာဠာ၀ကအစိုးရ သေဘာထား အယူအဆကို စပ္ၾကားက်င့္သုံးတယ္လို႔ ဆိုခ်င္ပါတယ္။ ျမစ္ဆုံဆည္ ေဆာက္လုပ္ေရး စီမံ ကိန္း ကိစၥရပ္ေတြနဲ႔ ဆက္စပ္ၿပီး တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြ၊ ဘာသာရပ္ဆိုင္ရာ ပညာရွင္ေတြနဲ႔ ေတြ႕တိုင္းမွာ သူတို႔က ျမန္မာႏိုင္ငံက ဒီမိုကေရစီ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးဟာ မေအာင္ျမင္ႏိုင္ဘူး၊ မလိုအပ္ဘူး၊ အႏၱရာယ္ရိွတယ္လို႔ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ဆိုၾက ပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံေလာက္ လူမမ်ားေသာ္လည္း လူမ်ဳိးစုေတြ မ်ားျပားၿပီး ကြဲျပားျခားနားတဲ့ ယဥ္ေက်းမႈနဲ႔ သမိုင္းေနာက္ခံ ရိွတာမို႔ ဒီမိုကေရစီ လြတ္လပ္ခြင့္ေပးရင္ ညိႇမရဘဲ ပိုဆိုးမယ္၊ ညီၫြတ္မႈ ပ်က္ျပားမယ္၊ တိုင္းျပည္ အစိတ္စိတ္ အႁမႊာႁမႊာ ကြဲမယ္လို႔ သူတို႔အျမင္ကို ေျပာပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ အားေကာင္းေသာ အစိုးရဆိုတဲ့ အယူအဆကို ဦးေန၀င္းကလည္း သူ႕ရဲ႕ မေအာင္ျမင္တဲ့ တစ္ပါတီ ဆိုရွယ္လစ္ စနစ္မွာ အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့ေသာ္ျငားလည္း ရလဒ္ကေတာ့ အားလုံးသိၾကတဲ့ အတိုင္းပါပဲ။ ဆိုရွယ္လစ္စနစ္ အၿပိဳအလဲ ဒီမိုကေရစီေရး လႈပ္ရွားမႈေတြကို ထိန္းခ်ဳပ္ၿပီး ၿငိမ၀္ ပ္ပိျပားမႈကို ေဇာင္းေပးလို႔ အားေကာင္းေသာ အစိုးရတစ္ရပ္ကို ပုံစံတစ္မ်ဳိးနဲ႔ ခရီးဆက္ခဲ့ေပမဲ့လည္း ကမာၻ႔အဆင္းရဲဆုံး ႏိုင္ငံတစ္ခု ျဖစ္သြားတာပဲ အဖတ္တင္ခဲ့ပါတယ္။ အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးေၾကာင့္ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ဖြဲ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံ ေပၚေပါက္လာခဲ့ေသာ္လည္း အျငင္းပြားဖြယ္ေတြ အျပည့္နဲ႔ ႏိုင္ငံေရး အၾကပ္အတည္းတစ္ခု ျဖစ္ေနတာကေတာ့ အရိွတရားပါ။ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ဖြဲ႕စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒ ျပင္ျခင္း၊ မျပင္ျခင္းဟာ အဓိက သက္ဆိုင္သူေတြရဲ႕ အက်ဳိးစီးပြားနဲ႔ တစ္သီးပုဂၢလိက စိတ္၀င္စားမႈေတြေၾကာင့္လို႔ ႐ုိးစြပ္ၾကေပမဲ့၊ စာေရးသူအေနနဲ႔ အထက္မွာ အဆိုရိွခဲ့သလို အားေကာင္းေသာ အစိုးရဆိုတဲ့ အစြဲအလမ္း၊ ပေရာဂ ပူးကပ္တာလို႔ ဆိုခ်င္ပါတယ္။ ကြဲျပားျခားနားတဲ့ ေနာက္ခံ အေၾကာင္းတရားေတြနဲ႔ ျပည္သူေတြပညာေရခ်ိန္၊ ႏိုင္ငံေရးေရခ်ိန္မျပည့္၀ေသးလို႔ ထိန္းထိန္းသိမ္းသိမ္းနဲ႔ဒီမိုကေရစီ ျပဳျပင္ေျပာင္း လဲေရး လုပ္ရမယ္ဆိုတဲ့ အျမင္ဟာ ဖြဲ႕စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒကို မေျပာင္းလိုသူအမ်ားရဲ႕ အဓိက အေကာက္အယူ ပိုင္း ဆိုင္ရာ တပ္မက္ ကပ္ညိမႈ ျဖစ္တယ္။ မေအာင္ျမင္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ ၆၀ အေတြ႕အႀကံဳေတြ ရိွလည္း လက္မခံလိုေသးတဲ့ သေဘာ ျဖစ္ေနပုံရတယ္။ တစ္ဖက္မွာလည္း ျပည္သူအမ်ား ေတာင့္တေနတဲ့ တရားမွ်တျခင္း၊ တန္းတူညီမွ်မႈရိွျခင္း၊ ကိုယ့္ၾကမၼာ ကုိယ္ ဖန္တီးႏိုင္ခြင့္ရိွျခင္း အစရိွတဲ့ တရားကိုယ္ သေဘာတရားေတြနဲ႔ ျပည့္၀တဲ့ ဖက္ဒရယ္ႏိုင္ငံ ဆိုတာဟာလည္း ဒီမိုကေရစီ ျပည့္၀မႈ ရိွမွ ျဖစ္မွာပါ။ ဒီမိုကေရစီ မျပည့္၀တဲ့ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ဖြဲ႕စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒနဲ႔က ဘယ္လိုမွ အဆင္ေျပေခ်ာေမြ႕စြာ ခရီးဆက္သြား စရာ အေၾကာင္းမရိွပါဘူး။ စပ္ၾကား ဒီမိုကေရစီနဲ႔ သြားခဲ့ၾကတဲ့ စင္ကာပူ၊ ေတာင္ကိုရီးယား၊ ထိုင္၀မ္၊ ဂ်ပန္တို႔ဟာ အေမရိ ကန္ေစာင္မမႈနဲ႔ စီးပြား ေအာင္ျမင္ခဲ့ၾကတာပါ။ တ႐ုတ္ကေတာ့ စစ္ေအးတိုက္ပြဲ ၾကားကာလ ႏိုင္ငံေရး အဟတစ္ခုမွာ ေစ်းကြက္ အခြင့္အေရးကို အမိအရ ဆုပ္ကိုင္ၿပီး စီးပြားေရးလိႈင္းလုံး စီးႏိုင္ခဲ့တာပါ။ ျမန္မာႏိုင္ငံအေနနဲ႔က အားေကာင္းတဲ့ အာဠာ၀က အစိုးရ စိတ္ကူးအာသီသကိုရပ္ၿပီး အားေကာင္းတဲ့ ျပည္သူေတြနဲ႔ ခရီးဆက္ဖို႔အခ်ိန္က်ၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။ အခ်ိန္ေတြက သိပ္ေနာက္ က်လြန္းေနၿပီ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဘယ္လိုနည္းနဲ႔မွ ေခတ္စနစ္နဲ႔ မကိုက္ေတာ့တဲ့ ပုံစံေတြနဲ႔ ေခတ္ေနာက္ျပန္ဆြဲ မလုပ္ေစခ်င္ပါဘူး။ ဒီမိုကေရစီ အုပ္စိုးမႈ Democratic Governance ကို အားေကာင္းေမာင္းသန္ ျဖစ္ေစမဲ့အာမခံခ်က္ေတြ ပါ၀င္တဲ့ ဖြဲ႕စည္းပုံ အေျခ ခံဥပေဒအသစ္ တစ္ခု မေႏွးအျမန္ ေပၚထြန္းလာေရးဟာ သမိုင္းေရး လိုအပ္ခ်က္ပါ။ ဒီအာမခံခ်က္အေပၚမွာ အေျချပဳၿပီး ဖြဲ႕စည္း ပုံ အေျခခံဥပေဒ မျပင္လိုသူေတြ စိုးရိမ္ေၾကာင့္ၾကေနတဲ့ ႏိုင္ငံၿပိဳကြဲ ကစဥ့္ကလ်ားမႈေတြ မျဖစ္ရေအာင္ လမ္းျပေျမပုံတစ္ခု ေရး ဆြဲ အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖို႔ပဲ အေရးႀကီးပါတယ္။ သီလမလုံဘဲ တရားဘာ၀နာ ေဆာက္တည္လို႔ သမာဓိ၊ ပညာ မျဖစ္ထြန္းႏိုင္ သလုိ၊ ဖားတစ္ပိုင္း၊ ငါးတစ္ပိုင္း အပါးမစုံတဲ့ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ဖြဲ႕စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒနဲ႔လည္း ဘယ္မွေရာက္မွာ မဟုတ္ပါဘူး၊သီလ မလုံတဲ့ တရားထိုင္သူေတြ ႐ူးသြပ္သြားသလိုဘဲ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ဖြဲ႕စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒမွာ အေျခခံတဲ့ ဟုတ္မလိုလို ဒီမိုကေရစီ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးဟာလည္း ေနျမင့္ေလ အ႐ူးရင့္ေလ ျဖစ္မွာပါ။ 

■ (ခ) မျမင္ရေသာလက္နဲ႔ အစိုးရရဲ႕ ဇက္ႀကိဳး 

ေစ်းကြက္စီးပြားေရးအရ လြတ္လပ္မႈသာရိွပါေစ မျမင္ရေသာ ကေ၀လက္တစ္စုံက ၀ယ္လိုအား၊ ေရာင္းလိုအားေတြ အျပန္ အလွန္ ထိန္းညိႇရင္း လူမႈစီးပြား ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္မႈကို ေဆာင္ၾကဥ္းပါလိမ္မယ့္လို႔ အရွင္းရွင္စီးပြားေရး တက္က်မ္းဆရာ အဒမ္စမစ္ (၁၇၂၃-၁၇၉၀) က အဆိုရိွခဲ့ပါတယ္။ ဒီအျမင္နဲ႔ပဲ ဥေရာပရဲ႕ ေျမရွင္ပေဒသရာဇ္ စီးပြားေရးစနစက္ ို လြတ္လပ္တဲ့ အရင္းရွင္ ေစ်းကြက္စီးပြားေရးစနစ္နဲ႔ အစားထိုးခဲ့ၾကပါတယ္။ လက္၀ါးႀကီးအုပ္ ကိုလိုနီ အရင္းရွင္စီးပြားေရးစနစ္မွာ မွန္းဆမထားတဲ့ စီးပြားေရးပ်က္ကပ္ေတြ ႀကံဳေတြ႕လာရေတာ့ ကမာၻ႔စစ္ပြဲေတြနဲ႔ ခါးသီးမႈေတြ ခံစားလာရပါတယ္။ ဒီအခါ ကြန္ျမဴနစ္ေတြလို အရင္းမဲ၀့ ါဒ နည္းနဲ႔ ကုန္လုပ္ဆက္ဆံေရးကို အျပဳသေဘာေဆာင္ေအာင္ ဖန္တီးေဖာ္ေဆာင္တာ မဟုတ္ဘဲ အရင္းရွင္ စနစ္ ထဲမွာပဲ အရင္းရွင၀္ ါဒကို ဇက္ႀကိဳးဆြဲ ျပန္လည္ ထိန္းညိႇကာ လူမႈေရးပဋိပကၡေတြကိုေရွာင္ရွားႏိုင္မဲ့ အယူအဆေတြ ၁၉၃၀ ျပည့္ လြန္ကာလေတြမွာ ေပၚထြန္းခဲ့ပါတယ္။ ထင္ရွားတဲ့ စီးပြားေရးပညာရငွ ္ ဂြၽန္ေမးနပ္ကိန္း (၁၈၈၃-၁၉၄၆)က အစိုးရဟာ ေစ်းကြက္ကို သူ႔အတိုင္း လႊတ္မထားဘဲ အတိုင္းအတာ တစ္ခုအထိ လိုအပ္သလို ဘ႑ာေရးနဲ႔ ေငြေၾကးမ၀ူ ါဒေတြ ကိုင္တြယ္ လို႔ ထိန္းေက်ာင္းျခင္းအားျဖင့္ ၀ယ္လိုအားနဲ႔ ေရာင္းလိုအား အလြန္အကြၽံ ျဖစ္မႈေတြေၾကာင့္ အလုပ္လက္မဲ့ ေပါမ်ားတာက တစ္ဖက္ ကုန္ေစ်းႏႈန္း တက္ေနတက္တာက တျခား ဆိုသလို စီးပြားေရး ေဘးက်ပ္နံက်ပ္ျဖစ္မႈမ်ဳိးကို ေရွာင္ရွားရမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း အဆိုရိွပါတယ္။ အေျခခံ အေဆာက္အဦးေတြမွာ အစိုးရက ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံျခင္းအျပင္ ပညာေရး၊ က်န္းမာေရး၊ လူမႈဖူလုံေရး အစီ အစဥ္ေတြ အစိုးရက တာ၀န္ယူ ေဆာင္ရြက္ျခင္းအားျဖင့္ အလုပ္အကိုင္မ်ား ဖန္တီးေပးျခင္း၊ ၀ယ္ယူစားသုံးမႈကို အားေပးျခင္း အားျဖင့္ စီးပြားေရး သြက္လက္ျမန္ဆန္လာေအာင္ ရည္ရြယ္လုပ္ေဆာင္ဖို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ဥေရာပႏိုင္ငံအမ်ားစုဟာ ကိန္းရဲ႕ စီးပြားေရး သီ၀ရီေတြအတိုင္း မ၀ူ ါဒေတြ ခ်မွတ္ေဆာင္ရြက္ခဲ့ၾကေပမဲ့ အေမရိကန္ကေတာ့ တစ္ဦး ပုဂၢလိက ပိုင္ဆိုင္မႈ၊လြတ္လပ္ မႈနဲ႔ ေႏွာင္ႀကိဳးမဲ့ ေစ်းကြက္စီးပြားေရးကိုပဲ ဦးစားေပး အာ႐ုံၫႊတ္လ်က္ ရိွပါတယ္။ ရီပတ္ဘလီကန္နဲ႔ ဒီမိုကရက္တစ္ ႏိုင္ငံေရး ပါတီႀကီး ႏွစ္ခုရဲ႕ မ၀ူ ါဒဟာ အစိုးရက ဘယ္ေလာက္ ၀င္ေရာက္ စြက္ဖက္မလဲ ဆိုတဲ့အေပၚမွာ ၀ိ၀ါဒကြဲျပားကာ ဘုံလုံတစ္လွည့္ ငါးပ်ံတစ္လွည့္ ဆိုသလို ေၾကြတစ္လွည့္ ၾကက္တစ္ခုန္ပါပဲ။ အၿမဲတမ္း သင့္ေတာ္ မွန္ကန္ေနတဲ့ တရားေသမ၀ူ ါဒေတာ့ မရိွတာ အမွန္ပါ။ အေျခအေန၊ အခ်ိန္အခါ ေျပာင္းလဲမႈအေပၚ မူတည္ၿပီး မ၀ူ ါဒေတြရဲ႕ အလုပ္ျဖစ္မႈဟာ ေျပာင္းလဲေနပါတယ္။

ကိန္းရဲ႕အယူအဆကို စီးပြားေရး ႏိုဘယ္ဆုရွင္ျဖစ္တဲ့ ဟားဘတ္ ပေရာ္ဖက္ဆာ ဆီမြန္ကုဇနက္ (Prof. Simon Smith Kuznets – 1901-1985) က ေနာက္ပိုင္းမွာ ကိန္းဂဏန္းေတြနဲ႔ သက္ေသျပခဲ့ပါတယ္။ သူ႕ရဲ႕ ေျပာင္းျပန္ေဇာက္ထိုး အဂၤလိပ္အကၡရာ ယူ မ်ဥ္းေကြး (Inverted U Curve or Kuznets Curve) ဟာ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရး ေဘာဂေဗဒမွာ ထင္ရွားပါတယ္။ ဖြံ႕ၿဖိဳးၿပီးနဲ႔ ဖြံ႕ၿဖိဳးဆဲ ႏိုင္ငံ အမ်ားစုရဲ႕ ၀င္ေငြကြာဟခ်က္ Gini Coefficient ေျပာင္းလဲပုံေတြကို ေလ့လာၿပီး ေဘာဂေဗဒနည္းဥပေဒသ တစ္ရပ္ကို ေဖာ္ထုတ္ ပါတယ္။ ေစ်းကြက္စီးပြားေရးမွာ ယွဥ္ၿပိဳင္မႈက အဓိကမို႔ ေငြေၾကးျပည့္စုံ၊ ကုန္ထုတ္ အရင္းအႏွီးေတြ အသင့္ရိွလို႔ နည္းပညာနဲ႔ ေစ်းကြက္အဆက္အသြယ္ လက္လွမ္းမွီသူေတြက ပြင့္လင္းလာတဲ့ေစ်းကြက္ရဲ႕ အခြင့္အေရးကို အျပည့္အ၀အသုံးခ် ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံ ၾကမွာ ျဖစ္တယ္။ အစကနဦးမွာ စီးပြားေရး၊ မညီမွ်မႈေတြ ဆင္းရဲခ်မ္းသာ ကြာျခားမႈေတြ ျမင့္မားေပမဲ့ အခ်ိန္တစ္ခုမွာ ျပန္လည္ က်ဆင္းသြားၿပီး ပိုၿပီးႏွစ္လိုဖြယ္ေကာင္းတဲ့ ပညာတတ္၊ လူလတ္တန္းစားေတြ ႀကီးစိုးတဲ့ လူမႈလူ႔ေဘာင္တစ္ခုကို တည္ေဆာက္ႏိုင္ခဲ႔တယ္ ဆိုတာကို ကုဇနက္ ယူေဇာက္ထိုးမ်ဥ္းေကြး (ျမန္မာအကၡရာ ဂငယ္လုိ) က အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆိုပါတယ္။ ဒါကို အရင္းရွင္ စီးပြားေရး လက္ေတြ႕ဘ၀မွာ Growth first, Distribution later အရင္ စီးပြားတက္ပါေစ၊ တန္းတူညီမွ်မႈက ေနာက္မွာ ကပ္ပါလာလိမ့္မယ္လို႔ ဆို႐ုိးဖြဲ႕ၾကတာပါ။ စိန္နားကပ္အေရာင္နဲ႔ ပါးေျပာင္ ဆိုသလို စီးပြားေရး လုပ္ငန္းရွင္ေတြ ႀကီးပြားအလုပ္ျဖစ္ပါေစ၊ လူထုလည္းအလုပ္အကိုင္ရၿပီး တင့္ေတာင့္တင့္တယ္ ေနႏိုင္ပါလိမ့္မယ္လို႔ အရင္းရွင္က်မ္းကိုကာကြယ္ ေစာင့္ေရွာက္ၾကျခင္းပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ အရင္းရွင္စနစ္ကိုတိုက္ဖ်က္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနတဲ့ ကြန္ျမဴနစ္စနစ္ကို ျပန္လည္ခုခံကာကြယ္ တာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ကြန္ျမဴနစ္ေတြ ေျပာေနသလို လက္၀ါးႀကီးအုပ္ အရင္းရွင္စနစ္ဟာ အျမတ္ႀကီးစားလြန္းလို႔လူတန္းစားကြာဟ မႈေတြ ျဖစ္ၿပီး၊ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး ပဋိပကၡ တိုးပြားကာ ေရရွည္ အက်ဳိးစီးပြား မတည့္တန္႔မွာကို စိုးရိမ္စရာ မလိုဘူး၊ အရင္းရွင္ သေဘာရ လူတန္းစား ကြာဟမႈေတြ ျဖစ္ေတာင္မွ ေမးနပ္ကိန္း အမွာရိွသလို အစိုးရရဲ႕ ၀င္ေရာက္ေဆာင္ရြက္မႈနဲ႔ အနိမ့္ဆုံး ေန႔စားခေတြ ျမင့္မားစြာ သတ္မွတ္ႏိုင္လို႔ အေျခခံ ကာယလုပ္သားေတြ အဆင္ေျပသလို၊ သာမန္ လူတန္းစားေတြလဲ ပညာပို တတ္ က်န္းမာလာသည္ႏွင့္အမွ် ဉာဏစြမ္းအား အေျချပဳ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းမႈေတြ ဖြံ႕ၿဖိဳးစည္ပင္ လာတာေၾကာင့္ လူမႈ အဆင့္အတန္းျမင့္မားကာ ေရျမင့္ၾကာတင့္လာမွာျဖစ္တယ္လို႔ ဆင္ေျခေပးျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေထာင္တက္လာတဲ့၀င္ေငြ ကြာျခားမႈမ်ဥ္း အဓိက စတင္ က်ဆင္းလာရတဲ့ အေၾကာင္းရင္းထဲမွာ ဒီမိုကေရစီ ရင့္သန္လာသည္ႏွင့္အမွ် လူထုနစ္နာမယ့္ ကိစၥ ရပ္ေတြ တားဆီး ကန္႔သတ္ႏိုင္ျခင္း၊ လက္၀ါးႀကီးအုပ္ ေစ်းကြက္စိုးမိုးမႈကို ဥပေဒျပဌာန္း၍ တားျမစ္ထားႏိုင္ျခင္း၊ တရားဥေပေဒ စိုးမိုးမႈ တစ္ေျပးညီ ျဖစ္ထြန္းလာျခင္းတို႔ဟာ အေရးပါ ပါတယ္။

အၿမဲတမ္း မွန္တဲ့တရားမရိွလို႔ အထက္မွာ ဆိုခဲ့သလို ကိန္းနဲ႔ ကုဇနက္တို႔ရဲ႕အဆိုေတြကို ဆန္႔က်င္တဲ့အျမင္ေတြ အျခားတစ္ဖက္ မွာ ရိွစၿမဲပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္မို႔လည္း ဒိြစ၀ုံ ါဒ ထြန္းကားရာ ေလာကလို႔ တင္စားခ်င္တာလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ We all are Keynesians now တို႔အားလုံးဟာ ကိန္းမ်ား ျဖစ္တယ္လို႔ေတာင္ ေျပာစမွတ္ျဖစ္တဲ့ ၾသဇာႀကီးမားတဲ့၊ ကိန္းသီအိုရီဟာ အရင္းရွင္ေတြ စီးပြား က်ဆင္းမႈကို ခံစားရတဲ့ ၁၉၇၀ ျပည့္လြန္ႏွစ္ေတြမွာ ေရာ္နယ္ရီဂင္နဲ႔ မာဂရက္သက္ခ်ာတို႔ရဲ႕ ကိုးကြယ္ရာ ႏိုဘယ္စီးပြားေရး ပညာရွင္ျဖစ္တဲ့ မယ္လတန္ ဖ႐ုိက္ဒ္မန္း Milton Friedman (1912-2006) ရဲ႕ ေ၀ဖန္ေစာေၾကာျခင္းကို ခံရပါတယ္။ အစိုးရက ေစ်းကြက္ စီးပြားေရးမွာ fiscal policy ဘ႑ာေရး မ၀ူ ါဒအရ ၀င္ေရာက္စြက္ဖက္ၿပီး အေျခခံ အေဆာက္အအုံေတြ၊ လူမႈ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးေတြ ၀င္ေရာက္ လုပ္ကိုင္တာဟာ စီးပြားေရးကိုပုံပ်က္ေစပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ေငြပင္ေငြရင္း ပုံမွန္စီးဆင္း လည္ပတ္မႈ ကို ေႏွာင့္ယွက္ရာၾကတယ္။ အလုပ္အကိုင္ဖန္တီးတာေကာင္းေပမဲ့ ျဖစ္သင့္တာရဲ႕ ႏႈန္းအေပၚကို ေရာက္တဲ့အခါမွာ ၀ယ္လိုအား သာမက ျဖဳန္းလိုအားေတြ ကဲလာၿပီး ေငြေဖာင္းပြမႈကို ျဖစ္ေစတယ္။ ဖ႐ုိက္ဒ္မန္းရဲ႕ သေဘာအရ အေရာင္းထိုင္း စီးပြားက်လို႔ ေငြေဖာင္းပြေနတဲ့ အေျခအေနကို ေငြေရးေၾကးေရးမ၀ူ ါဒနဲ႔ ေငြေၾကး လည္ပတ္ စီးဆင္းမႈကို ထိန္းညိႇေပးရမယ္ဆိုတဲ့ အာေဘာ္ ပါပဲ (ဘဏ္တိုး၊ အခြန္တို႔နဲ႔ ေငြ၀င္ေငြထြက္ ကစားမယ့္ သေဘာပါ)။ သူ႔ရဲ႕ ဆန္းစစ္ေ၀ဖန္မႈဟာ ဗဟိုဘဏ္ေတြရဲ႕ ေငြေၾကးမ၀ူ ါဒကို အေတာ္ေလး လႊမ္းမိုးမႈေတြရိွခဲ့ပါတယ္။ ကမာၻ႔စီးပြားေရးအက်ပ္အတည္းထပ္ျဖစ္တဲ့ ၂၀၀၇-၂၀၀၈ မွာေတာ့ ကိန္းရဲ႕သီအိုရီ ျဖစ္တဲ့ အစိုးရက လိုအပ္သလို၀င္ေရာက္စြက္ဖက္မႈဟာ ျပန္လည္ေရပန္းစား လာပါတယ္။ ထင္ရွားတဲ့ သာဓကကေတာ့ သမၼတ အိုဘားမားေခတ္ အစိုးရစြက္ဖက္မႈေတြ အေလးေပးလုပ္လို႔ အလုပ္အကိုင္သစ္ေတြ ဖန္တီး ေဖာ္ေဆာင္ေပးကာ က်ဆင္းေနတဲ့ စီးပြားေရး ဦးေမာ့လာေအာင္ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ခဲ့တာပါပဲ။
သက္ရိွထင္ရွားရိွတဲ့ ေခတ္သစ္စီးပြားေရးပညာရွင္ စတစ္ဂလစ္ကလည္း ကုဇနက္ ယူေဇာက္ထိုး မ်ဥ္းေကြးအဆိုကို တန္ျပန္ ျငင္း ဆိုရာမွာ အာရွက်ားေတြလုိ႔ တင္စားခံရတဲ့ ေတာင္ကိုရီးယား၊ ေဟာင္ေကာင္၊ ထိုင္၀မ္၊ ဂ်ပန္၊ စင္ကာပူတို႔ရဲ႕ ၁၉၇၀ ျပည့္ႏွစ္ မွ ၁၉၉၀ ျပည့္ႏွစ္ အေတာအတြင္း အံမခန္း ဖြံ႕ၿဖိဳးေရး အေတြ႕အႀကံဳအရ (East Asian Miracle – EAM) ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈေတြေၾကာင့္ အစကနဦးမွာပင္လွ်င္ လ်င္ျမန္တဲ့စီးပြားေရးတိုးတက္မႈႏႈန္းေတြရခဲ့ေပမဲ့ ဆင္းရဲခ်မ္းသာ၀င္ေငြကြာဟမႈေတြ လက္တင္အေမရိက ႏိုင္ငံေတြလို အႀကီးအက်ယ္ ျဖစ္ေပၚခဲ့ရျခင္း မရိွဘူး၊ အေၾကာင္းရင္းကေတာ့ မွန္ကန္တဲ့ ေျမယာျပဳျပင္ေရး ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ၿပီး စိုက္ပ်ဳိးေမြးျမဴ ကုန္ထုတ္လုပ္ငန္းေတြမွာ အခ်ိန္တိုအတြင္း ျပန္လည္ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံႏိုင္မႈ၊ လိုက္ေလ်ာညီေထြရိွတဲ့ စက္မႈဖြံ႕ၿဖိဳးေရး မ၀ူ ါဒခ်မွတ္ႏိုင္မႈ၊ ပညာေရး ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈေတြ လုပ္ၿပီး ကုန္ထုတ္လုပ္ငန္းနဲ႔ ခ်ိတ္ဆက္ႏိုင္မႈ၊ အေရးႀကီးတဲ့ ကုန္ပစၥည္းေတြရဲ႕ ေစ်းႏႈန္းေတြ ကန္႔သတ္ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္မႈတို႔ေၾကာင့္ ျဖစ္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။
ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ ေစ်းကြက္ စီးပြားေရးစနစ္ကို ၁၉၉၀ ျပည့္ႏွစ္ ေနာက္ပိုင္းမွာ က်င့္သုံးခဲ့ေပမဲ့ ႏိုင္ငံေရး အက်ပ္အတည္းၾကားမွာ ပုံပ်က္ ေစ်းကြက္စီးပြားေရးပဲ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ရလဒ္ကေတာ့ ခ႐ုိနီ လူတန္းစား ေပၚေပါက္လာၿပီး လက္၀ါးႀကီးအုပ္ အရင္းရွင္စနစ္ သေႏၶတည္လာတာပါပဲ။ အရင္းရွင္ စီးပြားေရးစနစ္မွာ တိုးတက္လာတဲ့ ဓနဥစၥာ စီးပြားေတြကို လူထုအၾကား ျပန္ခြဲေ၀ေပးျခင္း အစအီ မံေတြ မရိွတဲ့အခါ ၿမိဳ႕ျပကြာျခားမႈနဲ႔ ဆင္းရဲခ်မ္းသာ ကြာဟမႈေတြဟာ အေတာ့္ကို သိသာလာပါတယ္။ က်င့္သုံးခဲ့တဲ့ ဆိုရွယ္လစ္စနစ္အေမြဆိုးအေနနဲ႔ ဗဟိုအစိုးရရဲ႕ထိန္းခ်ဳပ္မႈေတြဟာ ေဖ်ာက္လို႔မရေအာင္ဆက္တည္ရိွေနၿပီး ျပည္သူ႕၀န္ေဆာင္ မႈက႑မွာ အစိုးရဟာလိုအပ္တာထက္ပိုမိုႀကီးမားသလို ေလဇီဖဲယား ေႏွာင္ႀကိဳးမဲ့ ေစ်းကြက္စီးပြားေရးရဲ႕ ပရမ္းပတာ ျဖစ္စဥ္ေတြ ကလည္း တစ္ခ်ိန္တည္းမွာ ဒြန္တြဲလ်က္ ရိွပါတယ္။ ထူးျခား သိသာတာကေတာ့ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္နဲ႔ ၂၀၁၅ ခုႏွစ္အတြင္းမွာ ႀကီးထြား လာတဲ့ အိမ္ရာၿခံေျမ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈပါပဲ။ အမွန္တကယ္ ၀ယ္လိုအားထက္ကို ပိုၿပီး အိမ္ၿခံေျမ ေစ်းကစားခဲ့ၾကသလုိ အထပ္ျမင့္ အိမ္ရာ တည္ေဆာက္ေရး စီမံကိန္းေတြ အလွ်ဳိလွ်ဳိ ေပၚထြန္းလာၿပီး ၂၀၁၅ ခုႏွစ္ ေနာက္ပိုင္း အေရာင္းအ၀ယ္ေတြ ေအးစက္ ခဲေတာင့္သြားတဲ့အခါ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံသူေတြ ၾကြက္ၾကြက္ဆူေအာင္ ပြက္ေလာထ ၿငီးတြားၾကေတာ့ တာပါပဲ။ ေငြမဲခ၀ါခ်ျခင္းေတြနဲ႔ အသက္ဆက္ထားတဲ့ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈ ျဖစ္ေနတာေတြေၾကာင့္ ေလာေလာဆယ္ေခ်းေငြပံပိုးထားတဲ့ဘဏ္ေတြ တစ္ႏြယ္ငင္တစ္စင္ ပါ ေငြၾကပ္တည္းမႈနဲ႔ ေငြေၾကးလည္ပတ္မႈ ပ်က္ယြင္းသြားေအာင္ေတာ့ ေလာေလာဆယ္ ျဖစ္ပြားျခင္း မရိွေသးပါ။ (အေသးစိတ္ ကိန္း ဂဏန္းေတသိရိွႏိုင္မွသာ အိမ္ေျမၿခံ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈေစ်းကြက္ ဘဏ္လုပ္ငန္းအေပၚ လိႈက္ခတ္မႈကို ပိုမိုတိတိက်က် ေလ့ လာႏိုင္ မွာပါ)။ ဒါေပမဲ့ ဘယ္ေလာက္ခံႏိုင္မလဲဆိုတာေတာ့ ေစာင့္ၾကည့္ရမွာပါ။ စီးပြားကုန္ထုတ္ႏိုင္ငံျခားပို႔ကုန္ ျမႇင့္တင္ေရး ကို အဓိက အားမေပးတဲ့အတြက္ စာေရးသူအေနနဲ႔ အိမ္ရာေျမ ရင္းႏွီးျမႇဳပႏ္ ွံမႈ စီမံကိန္းေတြကို သူေယာင္မယ္ စီးပြားေရးလို႔ပဲ ဆိုခ်င္ ပါတယ္။ တစ္နည္းအားျဖင့္ အစစ္အမွန္မဟုတ္ေသာ စီးပြား တိုးတက္မႈရဲ႕ ျပယုဂ္တစ္ခုေပါ့။ အတိုင္းအတာ တစ္ခုအထိေတာ့ အိမ္ရာေျမ ေဆာက္လုပ္ေရး စီမံကိန္းေတြဟာ ေဒသတြင္း ေဆာက္လုပ္ေရး လုပ္ငန္းသုံးပစၥည္း ထုတ္လုပ္ေရး လုပ္ငန္းေတြ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေရး၊ အလုပ္အကိုင္ ဖန္တီးေဖာ္ေဆာင္ႏိုင္ေရးနဲ႔ စီးပြားေရး ရင္းႏွီးျမႇပ္ႏႈံမႈေတြကို ဖိတ္ေခၚ စည္း႐ုံးႏိုင္ဖို႔ အေပၚယံ ေရႊမႈန္ႀကဲဟန္သ႐ုပ္ထုတ္ျခင္းေတြ အတြက္ေတာ့ အေရးပါ ပါတယ္လို႔ လက္ခံပါတယ္။ လာဘ္ေပးလာဘ္ယူနဲ႔ တရားမ၀င္ လုပ္ငန္းေတြက ရရိွထားတဲ့ ေငြမဲကိုင္သူေတြက အဓိက ၀ယ္ယူၾကတာျဖစ္ေပမဲ့ ေအးစက္ေနတဲ့ အေရာင္းအ၀ယ္ကို ၾကည့္ျခင္း အားျဖင့္ ေစ်းကြက္ saturated ၀ယ္လုိအား ျပန္႔ႏွံ႔ ကမ္းကုန္သြားၿပီလားလို႔ ထင္ျမင္စရာ ရိွေနပါတယ္။

ျမင္းလွည္း၊ ႏြားလွည္းေတြမွာ လိုရာသြားႏိုင္ဖို႔ ဇက္ႀကိဳးဘယ္ညာတစ္စုံရိွပါတယ္။ လွည္းေမာင္းသူက ဇက္ႀကိဳးတစ္ဘက္တည္း ဆြဲေန႐ုံမွ်ျဖင့္ အလိုရိွရာ ခရီးလမ္းဆုံး ပန္းတိုင္ကို မေရာက္ႏိုင္ပါ။ အလွမ္းမေတာ္ ေခ်ာက္ထဲ က်ဆင္းသြားဖြယ္ရာ ရိွပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံလြတ္လပ္ေရးရကာစက ဦးႏုလက္ထက္မွာ ျပည္ေတာ္သာစီမံကိန္းဆိုတာလူသိမ်ားပါတယ္။ ဒါဟာ ကိန္းေဘာဂေဗဒ ရဲ႕ လုပ္ငန္းလမ္းၫႊန္စီမံကိန္းတစ္ခုပါပဲ။ ၁၉၅၀ ျပည့္ႏွစ္ေက်ာ္မွာ ျဖစ္ပြားတဲ့ ကိုးရီးယားစစ္ပြဲအရိွန္ေၾကာင့္ ဆန္စပါးတင္ပို႔ေရာင္း ခ်မႈကရတဲ့ ေငြပိုေငြလွ်ံေတြ လူထုလက္ထဲ ေရာက္သြားေအာင္၊ တစ္နည္းအားျဖင့္ အစိုးရဆီမွာစုပုံေရာက္ေနတဲ့ ဓနအရင္းအႏွီး ကို လူထုၾကားျပန္႔ႏွံ႔ေရာက္ရိွသြားၿပီး ၀ယ္လိုအားေတြတက္လာျခင္းျဖင့္ အေရာင္းအ၀ယ္ေတြ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ စည္ပင္သြက္လက္ လာေအာင္ အေျခခံ အေဆာက္အအုံနဲ႔ စက္မႈလုပ္ငန္း ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေရးေတြမွာ အစိုးရက တိုက္႐ုိက္ ၀င္ေရာက္ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံဖို႔ ႀကိဳးစားတာပါ။ သို႔ေသာ္ ဖဆပလ အစိုးရဟာ ဓနျဖန္႔ျဖဴးေရးမွာ အေရးပါတဲ့ တရားဥပေဒ စိုးမိုးေရး၊ ဒီမိုကေရစီ အုပ္ခ်ဳပ္မႈ ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈ အားေကာင္းေရး အျခားဇက္ႀကိဳး တစ္ခ်ာင္းကို ျပည္တြင္းစစ္ အေျခအေနေတြေၾကာင့္ ႏိုင္ေအာင္ မကိုင္ႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။ အလားတူ လက္ရိွ အာဏာရ NLD အစိုးရဟာလည္း ဇက္ႀကိဳးတစ္စုံကို ႏိုင္ေအာင္ ကိုင္ႏိုင္ဖို႔ စိန္ေခၚမႈေတြ ႀကံဳေတြ႕ေနရတာပါ။ NLD အစိုးရဟာ ေစ်းကြက္စီးပြားေရးကို က်င့္သုံးတဲ့အခါ ေႏွာင္ႀကိဳးမဲ့ ေလဇီဖဲယားနည္းကို ေရြးမွာလား၊ အစိုးရက ၀င္ေရာက္ ထိန္းညိႇမႈနည္းကိုသုံးမွာလား ရွင္းရွင္းလင္းလင္းမသိရပါ။ သို႔ေသာ္လည္း ထုတ္ျပန္ေၾကညာထားတဲ့ စီးပြားေရးမ၀ူ ါဒ လုပ္ငန္းစဥ္ ၁၂ ခ်က္ကို ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ ကိန္းေဘာဂေဗဒ ၾသဇာစက္ကြင္း အတြင္းမွာပဲ ရိွတယ္လို႔ မွန္းဆပါတယ္။ ဘ႑ာေရးမ၀ူ ါဒအရ အစိုးရ အသုံးစရိတ္ေတြကို စိစိစစ္စစ္ ၿခိဳးၿခံေခြၽတာျခင္း၊ ပညာေရး၊ က်န္းမာေရး အသုံးစရိတ္ေတြ တိုးျမႇင့္သုံးစြဲျခင္းေတြ လုပ္ေဆာင္ေနတာ ေတြ႕ရသလို ေငြေၾကးမ၀ူ ါဒ အရလည္း ဘဏ္တိုးႏႈန္းေတြ ျပင္ဆင္ သတ္မွတ္ဖို႔၊ အေသးစား အလတ္စား လုပ္ငန္းရွင္ေတြ အရင္းအႏွီး တိုးပြားရရိွႏိုင္ဖို႔နဲ႔ ေရႊေရာင္း၀ယ္ခြန္ ေကာက္ယူဖို႔ ႀကိဳးပမ္းရင္း ကုန္ပစၥည္း ေစ်းကစားမႈေတြ အကန္႔ အသတ္ ထိန္းညိႇဖို႔ ေဆာင္ရြက္ႀကိဳးပမ္းေနတာကို သတိျပဳမိပါတယ္။ ဒီဇက္ႀကိဳး တစ္ေခ်ာင္းတည္းနဲ႔ေတာ့ အရင္းရွင္ ေစ်းကြက္ စီးပြားေရးကို ဟန္ခ်က္ညီေအာင္ ထိန္းႏိုင္ဖို႔ကေတာ့ မလြယ္ကူပါ။ တရားဥပေဒ စိုးမိုးေရး၊ သိမ္းဆည္းေျမယာကိစၥ ထိေရာက္စြာ ေျဖရွင္းေရးနဲ႔ ေျမယာစီးပြား ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး၊ anti- trust law လို လက္၀ါးႀကီးအုပ္စိုးမိုးမႈကိုကန္႔သတ္ေရး၊ လူထုေရွ႕ေဆာင္ ဒီမိုကေရစီ အုပ္ခ်ဳပ္လုပ္ကိုင္မႈ တိုးတက္ျဖစ္ထြန္းေရး အစရိွတဲ့ ကိစၥရပ္ေတြမွာလည္း အားထည့္ဖို႔ လိုေနတာကေတာ့ အမွန္ပါပဲ။
NLD အစိုးရရဲ႕ အေျခခံအေဆာက္အအုံ ကိစၥကေတာ့ ဆက္လက္ ေစာင့္ၾကည့္ရမွာပါ။ ဒီေနရာမွာ အိမ္ၿခံေျမ ေဆာက္လုပ္ေရး လုပ္ငန္း သူေယာင္မယ္ စီးပြားေရးေတြရဲ႕ ျမႇဴဆြယ္ ဖ်ားေယာင္းမႈကို ဘယ္လို ေက်ာ္လႊားၿပီး ကုန္ထုတ္လုပ္မႈ တိုးတက္ေရးကို အေထာက္အကူျဖစ္တဲ့ အေျခခံ အေဆာက္အအုံ စီမံကိန္းေတြ ေပၚထြန္းေရးကို ႀကိဳးပမ္းေဆာင္ရြက္မလဲ ဆိုတာ စိတ္၀င္စား စရာပါဘဲ။ ဥပမာေပးရရင္ ေရနက္ဆိပ္ကမ္းဟာ လိုအပ္ခ်က္ (need) ျဖစ္ေပမဲ့ အထပ္ျမင့္ အိမ္ရာစီမံကိန္းဟာ လိုခ်င္တပ္မက္မႈ (want) သာ ျဖစ္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံရဲ႕ ဓနဥစၥာ အမ်ားစုကို လက္၀ယ္ရယူထားတဲ့ ခ႐ုိနီ လုပ္ငန္းရွင္ေတြဟာ ဆူလြယ္နပ္လြယ္ရိွရင္ ေကာင္းေသာ want စီမံကိန္းမ်ားကို ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံထားၾကတာမို႔ သူတို႔ရဲ႕ Social Darwinism ဟာ စိတ္မခိုင္တဲ့ ႏိုင္ငံေရးသမား မ်ားကို သူတို႔ အလိုရိွရာ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ေတြ ခ်ဖို႔ ဆြဲအား ေကာင္းၾကပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးအသိနဲ႔ လူမႈစီးပြားဖြ႕ံ ၿဖိဳးေရး ေဘာဂေဗဒ ကို ရင္းႏွီးကြၽမ္း၀င္မႈ မရိွတဲ့ ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ားအေနနဲ႔ အလုပ္သမားေတြ အလုပ္ေတြ ျပဳတ္ကုန္ၿပီး၊ အခြန္ဘ႑ာ ဆုံး႐ႈံးတာေပါ့ အစရိွတဲ့ စကားလုံး ေထာင္ေခ်ာက္ထဲမွာ မိသြားတတ္ပါတယ္။ Right thing in Right Way ေကာင္းေသာကိစၥကို ေကာင္းေသာ နည္းလမ္းနဲ႔ပဲ ေဆာင္ရြက္သင့္တယ္ဆိုတာကို ႏိုင္ငံေရးသမားေတြ သတိမ်က္ေျခမျပတ္သင့္ပါဘူး၊ ရပ္ကြက္ထဲေလာင္းကစားဒိုင္ ဖြင့္ရင္ ပိုက္ဆံရသလို ရပ္ကြက္လည္းစည္ကားတာပါပဲ။ ဒါဟာ ေကာင္းေသာနည္းလမ္းနဲ႔ေဆာင္ရြက္တာ မဟုတ္ဘူးလို႔ သေဘာေပါက္ရင္ သူေယာင္မယ္စီးပြားေရးရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈမ်ဳိးကိုေရွာင္ရွားၿပီး လူထုအမ်ားအက်ဳိးရိွမဲ့ ကုန္ထုတ္လုပ္ငန္း အေထာက္ အကူျပဳ အေျခခံ အေဆာက္အအုံလုပ္ငန္း စီမံကိန္းေတြကို ဦးစားေပး ေဆာင္ရြက္သင့္ပါတယ္။
ကုဇနက္ရဲ႕ ယူေဇာက္ထိုး မ်ဥ္းေကြး စီးပြားေရး နည္းဥပေဒမွာ အေရးႀကီးတဲ့ အခ်က္တစ္ခုက စီးပြားေရး ဆူႀကံဳနိမ့္ျမင့္မႈကိုေလွ်ာ့ ခ်ႏိုင္ဖို႔ industrialization စက္မႈဖြံ႕ၿဖိဳး တိုးတက္ေရးက အေရးႀကီးတဲ့ လုပ္ငန္းတစ္ခုပါ။ ယူဆခ်က္ကေတာ့ လယ္ယာစီးပြားက ရတဲ့ လုပ္ခထက္ စက္႐ုံ၊ အလုပ္႐ုံနဲ႔ အျခား၀န္ေဆာင္မႈေတြကရတဲ့ လုပ္ခက ျမင့္မားၿပီး၊ တည္ၿငိမ္လို႔ပါ။ ဒီအခ်က္မွားတယ္ မွန္တယ္ဆိုတာ အျငင္းအခုံေတြ ရိွေပမဲ့ စက္မႈေခတ္ေျပာင္း ေတာ္လွန္ေရးဟာ ဖြံ႕ၿဖိဳးဆဲႏိုင္ငံ အားလုံးရဲ႕ အိပ္မက္ျဖစ္ခဲ့သလို ခ်မွတ္တဲ့ မ၀ူ ါဒတိုင္းဟာလည္း ဒီကိစၥကိုေဇာင္းေပးၾကတာ ခ်ည္းပါဘဲ။ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံရဲ႕ စက္မႈဇုန္ေတြ တည္ေဆာက္ဖြံ႕ၿဖိဳး တိုး တက္ေရးဟာ အထူးေအာင္ျမင္ၿပီး အမ်ားကအားက်ရတဲ့ ေဆာင္ရြက္ခ်က္ တစ္ခုပါပဲ။ သို႔ေသာ္ သူ႔လို ႏိုင္ငံတိုင္း အဆင္ေျပမယ္ လို႔ စိတ္ကူးယဥ္လို႔ေတာ့ မရပါဘူး။ ကိုယ့္တိုင္းျပည္နဲ႔ ကိုက္ညီတဲ့ စက္မႈ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးကို ေဆာင္ရြက္လုပ္ကိုင္ဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။ ကိုယ္ေနတဲ့လမ္းထဲ အိမ္တိုင္း မုန္႔ဟင္းခါးဆိုင္ဖြင့္ေနရင္ ေရာင္းေကာင္းပါ့မလားဆိုတာကို အေျခခံစဥ္းစားခ်က္အျဖစ္နဲ႔ စက္မႈဇုန္ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေရးကို စနစ္တက် လုပ္ဖို႔လိုတာကေတာ့ အမွန္ပါပဲ။ မႏၱေလးကို ဗဟိုျပဳလို႔ မိုင္ ၅၀၀ ပတ္လည္ စက္၀ိုင္းတစ္ခု ဆြဲလိုက္ရင္ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမႈ မ်ဥ္းတစ္ပတ္လည္ စီးပြားေရး အဆင့္အတန္းနဲ႔ ေနထိုင္ေနၾကတဲ့ လူေနသိပ္သည္း ထူထပ္တဲ့ စက္၀န္းတစ္ခုကို ရမွာပါ (ျမန္မာျပည္၊ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္၊ အိႏိၵယအေရွ႕ပိုင္းျပည္နယ္၊ တ႐ုတ္ျပည္ အေနာက္ေတာင္ပိုင္း၊ လာအိုနဲ႔ ထိုင္းႏိုင္ငံေျမာက္ပိုင္း – ခန္႔မွန္း စားသုံးသူ သန္း ၅၀၀ ခန)္႔ ။ ဒီလူေတြ ေန႔စဥ္ လိုအပ္တဲ့ ပစၥည္းေတြကို ထုတ္လုပ္တဲ့ Supply Chain စက္မႈလုပ္ငန္းဟာ အေနာက္ႏိုင္ငံကို တင္ပို႔မဲ့ အဆင့္ျမင့္ပစၥည္းေတြ ထုတ္လုပ္တဲ့ စက္မႈဖြံ႕ၿဖိဳးေရး လုပ္ငန္းထက္ ပိုၿပီး အလားလာ ရိွပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ ပထ၀ီ၀င္ႏိုင္ငံေရး အားသာခ်က္ကို အေျချပဳၿပီး၊ လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရး ေကာင္းမြန္ေရး၊ ကုန္စည္ကူးသန္း ေရာင္း၀ယ္တင္ပို႔ေရးနဲ႔ စက္မႈဖြံ႕ၿဖိဳး တိုးတက္ေရး လုပ္ငန္းစဥ္ကို ဟန္ခ်က္ညီညီ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ရင္ သြင္းကုန္ အစားထိုးနဲ႔ ပို႔ကုန္အေျချပဳ ကုန္ထုတ္လုပ္ငန္း (Import substitution and Export Oriented Manufacturing) ေတြ ဖြံ႕ၿဖိဳး တိုးတက္ ႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။ စာေရးသူကေတာ့ ဒီစီမံကိန္းကို မႏၱေလး စက္မႈဗဟိုရပ၀္ န္း ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေရး (Mandalay Central Manufacturing Development – MCMD) လို႔ အမည္နာမ ေပးခ်င္ပါတယ္။ ေက်ာက္ျဖဴ စက္မႈဇုန္ဟာ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံရဲ႕ မဟာ ဗ်ဴဟာေျမာက္ စိတ္၀င္စားမႈ၊ ထား၀ယ္စက္မႈဇုန္ဟာ ထိုင္းႏိုင္ငံရဲ႕ စီးပြားေရး ကုလားဖန္ထိုးမႈတို႔အရ သေႏၶတည္လာတာ ျဖစ္ၿပီး သန္လ်င္စက္မႈဇုန္ကေတာ့ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ ျပည္တြင္း အက်ဳိးစီးပြား ရွာေဖြမႈအေပၚမွာ အေျချပဳတာ ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ႏိုင္ငံခ်င္း စီရဲ႕ စိတ္၀င္စားမႈအေပၚ မူတည္ၿပီး ဆန္စင္ရာ က်ီေပြ႕လိုက္ေနမဲ့အစား MCMD ကို ပါ၀င္ ပတ္သက္တဲ့ ႏိုင္ငံေတြရဲ႕ ဘုံအက်ဳိး စီးပြား ေဖာ္ေဆာင္မႈတစခ္ ုအေနနဲ႔ တ႐ုတ္ျပည္ရဲ႕ ေခတ္သစ္ပိုးလမ္းမ ကုန္သြယ္စႀကၤံကို ခ်ိတ္ဆက္ၿပီး သံတမန္ေရးရာ စည္း႐ုံး ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ရင္ပိုမိုေအာင္ျမင္စရာ လမ္းစရိွတယ္လုိ႔ ျမင္ပါတယ္။ ဒီလုပ္ငန္းကို မဟာဗ်ဴဟာေျမာက္စဥ္းစားရင္ NLD ႏိုင္ငံေရး တာ၀န္ရိွသူေတြဟာ အူေဖာက္စားသလို ျဖစ္ေနမဲ့ သူေယာင္မယ္ စီးပြားရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမ်ဳိးေတြ၊ ဒါ၀င္ လူမႈႀကီးစိုး ရွင္သန္လိုမႈနဲ႔ ခ႐ိုနီေတြရဲ႕ ခ်ဥ္းကပ္မႈေတြကို ေရွာင္ရွားတတ္ဖို႔ေတာ့ လိုပါတယ္။ တစ္နည္းအားျဖင့္ေျပာရရင္ မဟာဗ်ဴဟာေျမာက္ စဥ္းစားျခင္း နဲ႔ ဒီလိုစဥ္းစားဖို႔ မ၀ူ ါဒ သေဘာတရားေရးရာ အေျခခံ တည္ေဆာက္ျခင္းတို႔က မျဖစ္မေန လိုအပ္လ်က္ ရိွပါတယ္။ 
 

■ (ဂ) ေခတ္မီ အိပ္မက္ႏွင့္ ပတ္၀န္းက်င္ တရားမွ်တမႈ 

စီးပြားတိုးတက္ဖို႔ သဘာ၀ အရင္းအျမစ္ေတြကို ထုတ္ယူ သုံးစြဲရပါတယ္။ ဒီအခါမွာ ပတ္၀န္းက်င္ ပ်က္စီးျပဳန္းတီးမႈေတြ ေတြ႕ရ တတ္ တယ္။ ပတ္၀န္းက်င္ ပ်က္စီးျပဳန္းတီးေတာ့လည္း ရထားတဲ့ စီးပြားတိုးတက္မႈက ေရရွည္ မခံႏိုင္တာ၊ သက္ဆုိး မရွည္တာ၊ လူမႈပဋိပကၡေတြ တိုးပြားတာနဲ႔ ႀကံဳေတြ႕ရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ ပတ္၀န္းက်င္ တည့္တံမႈကို ေရွး႐ႈၿပီး အကန္႔အသတ္နဲ႔ သဘာ၀ အရင္းအျမစ္ေတြကို ထုတ္ယူသုံးစြဲၿပီး စီးပြားေရး တိုးတက္ေအာင္လုပ္ဖို႔ တိုက္တြန္း ႏိႈးေဆာ္တာကို စဥ္ဆက္မျပတ္ ဖြ႕ံ ၿဖိဳးတိုး တက္ေရး (Sustainable Development) အယူအဆလို႔ သတ္မွတ္ၾကပါတယ္။ ကမာ႔ၻႏိုင္ငံတိုင္းက ပတ္၀န္းက်င္ဖ်က္မယ္လို႔ ဘယ္သူမွမဆိုၾကပါဘူး၊ ထို႔တူ Sustainable Development Concept ကို ႏိုင္ငံတိုင္းကလည္း ပတ္၀န္းက်င္ေရးရာမ၀ူ ါဒ အေျခ ခံ အျဖစ္ ျပဌာန္းၾကသူေတြခ်ည္းပါပဲ။ သို႔ေသာ္ ဒီမ၀ူ ါဒကို အမွန္တကယ္အေလးထားၿပီး လက္ေတြ႕က်င့္သုံး ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ေရး ကို ႀကိဳးပမ္း အားထုတ္တာကေတာ့ အေတာ့္ကို အားနည္းၾကပါတယ္။ အဓိကအေၾကာင္းကေတာ့ ပတ္၀န္းက်င္ေရးရာကိစၥေတြ ထိေတြ႕ နီးစပ္မႈ မရိွတာရယ္၊ ျမင္သာတဲ့ အခ်ိန္ကာလ တစ္ခုအတြင္းမွာ သိသာထင္ရွားတဲ့ ပတ္၀န္းက်င္ေရးရာ ေဆာင္ရြက္ ခ်က္ေတြ လုပ္ကိုင္ဖို႔ ခက္ခဲတာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္။ ေရြးေကာက္ခံ ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ား အေနနဲ႔ ပတ္၀န္းက်င္ကို အေလး ထားေကာင္း ထားမွာျဖစ္ေသာ္လည္း သူေရြးခံရထားတဲ့ သက္တမ္းအတြင္း ပတ္၀န္းက်င္ေရးရာ ကိစၥေတြက မဲဆႏၵရွင္ေတြ ထင္ သာျမင္သာ ျဖစ္ေအာင္လုပ္ဖို႔ ခက္တာမို႔ စိတ္သာရိွၿပီး ထဲထဲ၀င၀္ င္ ေဆာင္ရြက္ေလ့ မရိွပါ။ လက္ခုပ္သံ ပိုရမယ့္ ပညာေရး၊ က်န္းမာေရးမွာ ပိုမိုရစ၀္ ဲေလ့ရိွတာ ဓမၼတာပါ။ အစိုးရ ဌာနဆိုင္ရာမ်ားက်ေတာ့လည္း ပတ္၀န္းက်င္ေရးရာက ဌာနတစ္ခုထဲက ေဆာင္ရြက္လုိ႔ရတဲ့ကိစၥ မဟုတ္ေတာ့ ကိုယ္နဲ႔ဆိုင္ရာေလာက္ပဲ အကန္႔အသတ္နဲ႔ လုပ္ေဆာင္ၾကတဲ့အတြက္ ကိစၥေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားမွာ ပတ္၀န္းက်င္ ျပႆနာေတြဟာ မရွင္းႏိုင္တာေတြ ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ စီးပြားေရးသမားမ်ားရဲ႕ သဘာ၀အရင္းအျမစ္ကို ထုတ္ယူသုံးစြဲလိုမႈဟာ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးထက္ ေက်ာ္လြန္ၿပီး သူတို႔က်င္လည္က်က္စား ေတာင့္တရာ ေခတ္မွီေရး Modernization ကို ရည္စူးပါတယ္။ ေဒသခံမ်ားရဲ႕ ထုတ္ယူ သုံးစြဲလိုမႈကေတာ့ အမ်ားအားျဖင့္ အေျခခံ စား၀တ္ေနေရး လိုအပ္ခ်က္ ျဖည့္ဆည္းေရး ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလို ကြာျခားတဲ့ အေျခခံအေပၚမွာ မူတည္ၿပီး ပတ္၀န္းက်င္ေရးရာ လူတန္းစားပဋိပကၡေတြ ေျဖရွင္းမရ ႀကီးထြားၾက ပါတယ္။ နဂိုထဲကမွ အာဏာရွင္အေငြ႕အသက္က မကင္းတကင္း၊ အက်င့္ပ်က္ ျဗဴ႐ိုကရက္က ျခစားမပ်က္၊ လက္၀ါးႀကီးအုပ္ စီးပြားေရးေတြ ႀကီးစိုးမင္းမူေနရတဲ့အထဲ ဇက္ႀကိဳးစုံေအာင္ မကိုင၀္ ံ့ရဲျဖစ္ေနတဲ့ ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ားနဲ႔ ပတ္၀န္းက်င္က အပ်က္ ဘက္ ကိုပဲ ဦးတည္ေနမွေတာ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး၊ တရားမွ်တေရး၊ တန္းတူညီမွ်မႈရိွေရးဆိုတာ နင္းျပားတို႔အတြက္ ဒီတစ္သက္ ထည့္ မတြက္နဲ႔ ဆိုရမလို ျဖစ္ေနပါၿပီ။

ဒီေနရာမွာ Environmental Kuznets Curve ကို ေျပာဖို႔လိုပါတယ္။ အထက္မွာ ဆုိခဲ့သလို စီးပြားေရး တိုးတက္ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးနဲ႔ ဓန ဥစၥာ ျပန္လည္ လူထုကို ျဖန္႔ျဖဴးေပးေရးမွာ ကုဇနက္ရဲ႕ ဥပေဒသက ပိုက္ဆံရေအာင္ အရင္လုပ္ၿပီးမွ ျပန္ခြဲေ၀လို႔ ဆိုသလိုပဲ ပတ္၀န္းက်င္ေရးရာ ကိစၥေတြမွာ Pollute first, Clean later ဆိုၿပီး ညစ္ညမ္းပါေစ၊ ၿပီးေတာ့ ျပန္ရွင္းတာေပါ့ အယူအဆက အေတာ္ေလး လႊမ္းမိုးမႈ ရိွပါတယ္။ အေမရိကားမွာ Clean Air Act ေလသန္႔ဥပေဒ ထုတ္ျပန္ၿပီးတဲ့ ေနာက္ပိုင္းမွာ ပတ္၀န္းက်င္ ျပန္ေကာင္းမြန္လာတာကို ရည္ၫႊန္းၿပီးေျပာဆိုၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံကလည္း ဒီသေဘာကို လက္ေတြ႕နာခံၿပီး စီးပြား တိုးတက္ေရးကို ေဇာက္ခ်လုပ္လို႔ ပတ္၀န္းက်င္ထိန္းသိမ္းေရးကို ေယာင္ျပ လိုက္လုပ္ပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံလို ဖြံ႕ၿဖိဳးဆဲတိုင္းျပည္ တစ္ခုဟာ အေမရိကန္၊ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံရဲ႕နမူနာကို လိုက္နာလို႔ မရဘူးလို႔ သုံးသပ္ပါတယ္။ မုန္႔ဆီေၾကာ္က ဘယ္နားမွန္းမသိ ႏႈတ္ခမ္းနာနဲ႔ တည့္ပါ့မလား ဆိုသလိုပဲ အေမရိကန္လို တန္းျမင့္ ေစ်းကြက္ႀကီးကို ထိုးေဖာက္ႏိုင္သလို၊ အရင္းအႏွီး နည္းပညာ၊ ေငြေၾကး ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈေတြ ရရိွႏိုင္ဖို႔ကလည္း တ႐ုတ္၊ ဂ်ပန္၊ ေတာင္ကိုရီးယားတို႔ လြယ္လင့္တကူ အလွမ္းမွီ ရရိွႏိုင္ခဲ့သလိုမ်ဳိး ျမန္မာျပည္လည္း ကံေကာင္းရရိွလိမ့္မယ္လုိ႔ ယူဆလို႔ မရပါဘူး၊ ဖားတုလို႔ ခ႐ုခုန္ စီးပြားေရးအိပ္မက္ မက္စဥ္မွာပဲရိွဆဲ ေရ၊ ေျမ၊ ေတာေတာင္ ခမ္းေျခာက္သြားမွာပါ။ အက်ဳိးဆက္ကေတာ့ ရာသီဥတု ေျပာင္းလဲျခင္းေၾကာင့္ က်ေရာက္လာတဲ့ သဘာ၀ ေဘး အၲရာယ္ကို ႀကံဳေတြ႕ရၿပီး ျပန္လည္ နာလန္ထူႏိုင္စြမ္းအား (ecologically resilient capability) ေတြ ေလ်ာ့ပါးဆုံး႐ႈံးလို႔ ပိုနစ္နာ တာသာ အဖတ္တင္မွာပါ။ စီးပြားေရးကို ေဇာက္ခ်လို႔ ပတ္၀န္းက်င္ကို ေနာက္ထားေနၾကတဲ့ ကြန္ျမဴနစ္ႏိုင္ငံ တ႐ုတ္၊ ဗီယက္ နမ္ႏိုင္ငံတို႔ဟာ ျမန္မာျပည္မွာလို ႏိုင္ငံေရး အၾကပ္အတည္း မရိွပါဘူး၊ တပ္နဲ႔ ျပည္သူကလည္း ၾကည္ျဖဴၾကပါတယ္။ ျမန္မာျပည္မွသာ ပတ္၀န္းက်င္ ျပဳန္းတီးပ်က္စီးသြားတာေၾကာင့္ လူမႈေရး၊ စီးပြားေရး၊ ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး အဖက္ဖက္က်ဆုံး တဲ့ႏိုင္ငံ failed state တစ္ခုအျဖစ္ သယံဇာတက်ိန္စာကို ရာစုႏွစ္ခ်ီလို႔ ခံစားရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ေက်းလက္ေန ျပည္သူေတြနဲ႔ ဌာေနေဒသခံ တိုင္းရင္းသားေတြရဲ႕ ဘ၀ေတြဟာ ဒီပတ၀္ န္းက်င္ရဲ႕ အစိတ္အပိုင္းတစ္ခု ျဖစ္ေနလို႔ပါပဲ။ ျပည္တြင္းစစ္ သက္ဆိုးရွည္ေနရတဲ့ အေၾကာင္းရင္းတစ္ခုဟာ ပတ္၀န္းက်င္ေရးရာ တရားမွ်တမႈ ကင္းမဲ့လို႔ဆိုတဲ့ အခ်က္ကို လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား သေဘာေပါက္ နားမလည္ႏိုင္ေသးတာဟာ စိတ္မေကာင္းစရာပါ။

ျမန္မာႏိုင္ငံမွ ထင္ရွားတဲ့ သာဓက တစ္ခုကေတာ့ လက္ပန္းေတာင္ေတာင္ ေၾကးနီစီမံကိန္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံသူေတြ အပါအ၀င္ ဆက္စပ္ ပတ္သက္သူေတြ အကုန္လုံး ဆုံး႐ႈံးရတဲ့ စီမံကိန္းတစ္ခုပါ။ စီးပြားေရး တိုးတက္မယ္ေျပာ႐ုံနဲ႔၊ ပတ္၀န္း က်င္ေရးရာ စီမံခန္႔ခြဲမႈ အစီအမံေတြ (Environmental Management Plan – EMP) ေတြ ရိွပါတယ္လို႔ ေျပာ႐ုံနဲ႔ အလုပ္မျဖစ္ တာဟာ တရားဥပေဒ စိုးမိုးေရးနဲ႔ ေကာင္းမြန္ေသာ ဒီမိုကေရစီ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကို မေဖာ္ေဆာင္ႏိုင္တာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔လည္း စီးပြားတိုးတက္ဖို႔ ရည္ရြယ္ၿပီး ေဆာင္ရြက္ လုပ္ကိုင္လိုတဲ့ လွ်ပ္စစ္ဓာတ္အားေပး စီမံကိန္းႀကီးေတြဟာလည္း ေရွ႕မဆက္ႏိုင္ ျဖစ္ရပါတယ္။ လူအမ်ားစုက လွ်ပ္စစ္ဓာတ္ ထုတ္လုိက္တာနဲ႔ (Generation of electricity) လူအားလုံး လွ်ပ္စစ္ ကို အလွမ္းမွီသုံးစြဲႏိုင္မယ္ (People’s access to electricity) လို႔ ယုံထင္ေၾကာင္ထင္ ခံယူထားတတ္ ၾကပါတယ္။ လွ်ပ္စစ္ထုတ္ တာက နည္းပညာပိုင္းနဲ႔ ဆိုင္ၿပီး လူအားလုံး သုံးစြဲႏိုင္ေရးက ေကာင္းမြန္တဲ့ စီမံအုပ္ခ်ဳပ္ေရးနဲ႔ ဆိုင္ပါတယ္။ ဒီႏွစ္ခု အေၾကာင္း ညီမွ်ေအာင္ မလုပ္ႏိုင္ေသးသမွ် ကာလပတ္လုံး စီမံကိန္း လုပ္လိုသူနဲ႔ စီမံကိန္းကို စိုးရိမ္ေနသူေတြၾကားက အကြာအဟက အေတာ့္ကိုႀကီးမားပါတယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ စြမ္းအင္အၾကပ္အတည္းက ေရွ႕မတိုး ေနာက္မဆုတ္ႏိုင္ ျဖစ္ေနရတာပါ။ လက္ရိွ အေျခအေန မွာ အေျပာတစ္မ်ဳိး၊ အလုပ္တစ္မ်ဳိး ပတ္၀န္းက်င္ကို ဟန္ျပလုပ္မလား၊ ျပတ္ျပတ္သားသား တစ္ခုခုကို အေလးေပး လုပ္လိုက္ မလား၊ ပတ္၀န္းက်င္နဲ႔ စီးပြားေရးကို အမွန္တကယ္ သဟဇာတ မွ်တမႈကို အေလးထားၿပီး လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္မလား ဆိုတာ ေရြးခ်ယ္ရမယ့္ လမ္းဆုံလမ္းခြကို ေရာက္ေနတာပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေရြးခ်ယ္မႈမွာလည္း Social Darwinism အားေကာင္းလာ သည္ႏွင့္ အမွ် လက္ရိွမွာလည္း အင္အားႀကီးသူေတြက ျပဌာန္းတဲ့ အမွန္တရားက ႀကီးစိုးမယ့္ အေနအထားပါပဲ။ 

■ ႏိုင္ငံေရး လြန္ဆြဲပြဲ 

ကမာၻမွာ စစ္ေအးတိုက္ပြဲေတြ ၿပီးဆုံးသြားတဲ့အခါ ႏိုင္ငံေရး သမိုင္းဆရာမ်ားက အယူ၀ါဒေရးရာ အျငင္းအခုန္မ်ား နိဂုံးခ်ဳပ္ၿပီလို႔ ေၾကြးေၾကာ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာလည္း ေစ်းကြက္ စီးပြားေရးစနစ္ကိုပဲ ေရြးခ်ယ္လိုက္တာမို႔ အရင္းရွင္ စီးပြားေရးစနစ္ကို လက္ခံ က်င့္သုံးလိုက္တာပဲလို႔ ေကာက္ခ်က္ ခ်ႏိုင္ပါတယ္။ အထူးအေထြ ၀ါဒေရးရာ တန္ဖိုးထားမႈေတြ ထိပ္တိုက္ ၀ိေရာဓိ ျဖစ္စရာ မလုိေတာ့ဘူးလုိ႔ ယူဆေကာင္း ယူဆႏိုင္ပါတယ္။ လက္ရိွ အေျခအေနကို ခ်ိန္ထိုးၾကည့္ရင္လည္း အယူ၀ါဒ ကြဲလြဲတာ ထက္ ျဖတ္သန္းခဲ့တဲ့ ဘ၀အေတြ႕အႀကံဳအေပၚ အမွီျပဳလို႔ ပေရာဂ အစြဲေတြ ၀င္ေနတာက မ်ားေနတာလို႔ သုံးသပ္ႏိုင္ပါတယ္။ ေစ်းကြက္ စီးပြားေရးကို က်င့္သုံးမယ့္ ဒီမိုကေရစီ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စု တည္ေဆာက္ေရး ဆိုတာကေတာ့ ေယဘုယ်အားျဖင့္ လက္ခံထားၿပီးသား အခ်က္ပါ။ သို႔ေသာ္ ဒီေမွ်ာ္မွန္းခ်က္ကို ေရာက္ရိွေအာင္ အေကာင္အထည္ေဖာ္တဲ့ ေနရာမွာ အားေကာင္းတဲ့ အာဠာ၀ကအစိုးရက ဦးေဆာင္မွာလား အားေကာင္းတဲ့ ျပည္သူေတြရဲ႕ ေရွ႕ေဆာင္မႈနဲ႔ ခရီးဆက္မွာလား ဆိုတာက ေရြးခ်ယ္ စဥ္းစားရမွာ ျဖစ္တယ္။ ဘယ္နည္းလမ္းကို ေရြးေရြး အရင္းရွင၀္ ါဒရဲ႕ ေမြးရာပါ ဆိုးေမြေတြျဖစ္တဲ့ လက္၀ါးႀကီးအုပ္ လႊမ္းမိုးလိုမႈနဲ႔ ဆူႀကံဳနိမ့္ျမင့္ ဆင္းရဲခ်မ္းသာ ကြာဟမႈေတြကို နည္းပါးေအာင္ ဘယ္လို ႀကံစည္ ေဆာင္ရြက္မွာလည္း ဆိုတာ ဆန္းစစ္ဖို႔ ႏိုင္ငံေတာ္ အာဏာကိုရယူထားတဲ့ ဒီခ်ဳပ္အစုိးရအေနနဲ႔တာ၀န္ရိွပါတယ္။ ေဗြပါတဲ့ျမင္း၊ ဒီအရင္းရွင္ ေစ်းကြက္စီးပြားေရးေခ်ာက္ ထဲ ကိုမက်ဖို႔ ဇက္ႀကိဳးကို စုံကိုင္ႏိုင္မွလည္း အလိုရိွရာကို တည့္မတ္ ေရာက္ရိွႏိုင္မယ္ ဆိုတာကို ဒီေဆာင္းပါးက ေဆြးေႏြး မီးေမာင္းထိုးျပ လိုပါတယ္။ ေခတ္အဆက္ဆက္ စီးပြားေရး ပညာရွင္ေတြရဲ႕ ေလ့လာ သုံးသပ္တဲ့ ေနရာမွာ ဒီကေန႔ ေတြ႕ႀကံဳေန ရတဲ့ ရာသီဥတု ေျပာင္းလဲျခင္းကို တြက္ခ်က္ ထည့္သြင္းစဥ္းစားခဲ့ျခင္း မရိွေသးပါဘူး၊ စီးပြားတိုးတက္ဖို႔၊ တိုးတက္လာတဲ့ ဓန စီးပြား ကို ျပည္သူအမ်ားကို ျပန္လည္ ခြဲေ၀ေပးဖို႔ေတြအျပင္ မာၻလုံးဆိုင္ရာ ပတ္၀န္းက်င္ေရးရာ စိန္ေခၚမႈေတြကို ေက်ာ္လႊားၿပီး ခံႏုိင္ရည္ဇ၊ ခံႏိုင္အား ျပည့္၀တဲ့ လူ႕ေဘာင္ အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခုကို ဘယ္လို တည္ေဆာက္မလဲ ဆိုတာ အားလုံးအတြက္ အေျဖ ရွာရမယ့္ အိမ္စာပါ။ ကိုယ္သန္ရာ ကိုယ္ေျပာဆုိ လုပ္ကိုင္ေနတာထက္ အားလုံးကို လႊမ္းၿခံဳ စဥ္းစား ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ပါမွ ဒိြစ၀ုံ ၀ါဒေတြ နဲ႔ ႏိုင္ငံေရး လြန္ဆြဲေနရာက လြန္ေျမာက္ၿပီး မွန္ကန္တဲ့ ႏိုင္ငံေရးေရြးခ်ယ္မႈ (political choice) ကို လုပ္ကိုင္ႏိုင္ၾကမွာ မဟုတ္ပါလား။ 

■ က်မ္းကိုးစာရင္း
Thomas Hobbes. (1651). Leviathan or the Matter, Forme, & Power of a Common-wealth Ecclesiasticall and Civill., London, Digital version prepared for the McMaster University Archive of the History of Economic Thought, by Rod Hay: https://socserv2.socsci.mcmaster.ca/econ/ugcm/3ll3/hobbes/Leviathan.pdf
John Locke. (1823). Two treatises of government, London, Digital version prepared for the McMaster University Archive of the History of Economic Thought, by Rod Hay: http://socserv2.socsci.mcmaster.ca/econ/ugcm/3ll3/locke/government.pdf
David I. Stern. (2003). The Environmental Kuznets Curve Department of Economics, Rensselaer Polytechnic Institute, Troy, NY 12180, USA June 2003, http://isecoeco.org/pdf/stern.pdf
Simon Kuznets. (1955). Economic Growth and Income Inequality: The American Economic Review, Vol. 45, No. 1 (Mar., 1955), pp. 1-28 Published by: American Economic Association Stable URL: http://www.jstor.org/stable/1811581 .
Kuznets curve: https://en.wikipedia.org/wiki/Kuznets_curve.
Social Darwinism in Dichotomous World By Win Myo Thu
The article discusses the concept of social Darwinism with some applications for understanding the situation in Myanmar’s past. People compete in a struggle for existence in which natural selection results in the “survival of the fittest.” The world is filled with dichotomies involving different ideas Among them, three dichotomous sets of ideas are noteworthy for more clearly understanding political developments in Myanmar. The first dichotomy relates to ‘strong government versus democracy.’

This article argues that successive governments in Myanmar have long supported the concept of strong government since the General Ne Win’s era began in 1962, but failed to succeed. But the safeguards in the 2008 Constitution can be seen as a continuation of such practices. The paper argues that the building a federal state requires the fundamental of democratic values. The 2008 Constitution failed to provide such values. Therefore, it is time to reconsider the current approach to include supporting the concept of ‘democracy’ rather than ‘strong government’. A second dichotomy is relates to the concept of ‘invisible hand versus government intervention.’ The government’s economic policies appear to support a Keynesian concept of government intervention. However, it is important not to focus only on supporting a bubble economy – which only benefits capitalists – but also focus on basic infrastructure projects that are much needed for increasing the country’s productivity. A third dichotomy is the ‘development versus environmental justice.’ Myanmar is already experiencing the effects of a resource curse and possessed many characteristics associated with a failed state. Therefore, a ‘pollute first, clean later’ approach to development is definitely not suitable for the country. The paper urges that it is critical to a have holistic view of such issues in dichotomous world and makes the right political choices.
Share. Twitter Facebook Google+ Pinterest LinkedIn Tumblr Email  

About Author 

Win Myo Thu 

ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ သဘာ၀၀န္းက်င္အဖြဲ႕အစည္း တစ္ခုျဖစ္ေသာ Ecodev ၏ အုပ္ခ်ဳပ္မႈ ဒါ႐ိုက္တာ ျဖစ္သည္။